ANDO DROME

อากาศด้านนอกนั้นกำลังเย็นจัด เซเรส กระชับเสื้อโค้ทของตนเองด้วยความหนาว เหลือบตามองรอบๆกายด้วยความกังวลเล็กๆที่ตกค้างอยู่ในใจนั่น คนที่เดินกันขวักไขว่ในบริเวณสถานีรถไฟฟ้าแห่งคาร์ชมาร์ทำให้เธอกลมกลืนกับผู้คนที่นี่ได้ไม่ยาก  เธอแน่ใจว่าซาวีน่าเอาตัวรอดได้แน่ แต่จากฝีมือที่ก้าวหน้าของลูเธอร์แล้ว ก็อดจะห่วงซาวีน่าไม่ได้

ลูเธอร์ ราล์ฟพัฒนาฝีมือการต่อสู้ไปมากได้ขนาดนี้ได้อย่างไร ครั้งสุดท้ายที่เจอหน้าหมอนี่ เซเรสวัดระดับสกิล ของมันได้แค่หนึ่งในห้าส่วนของซาวีน่าเท่านั้น แต่ยามนี้ซาวีน่าถึงกับดึงพลังไมดอร่ามาใช้ นี่ไม่ใช่เรื่องปกติ เซเรสครุ่นคิดด้วยความกังวล ที่เรื่องการรับใช้เดวิด ชาง แซมสันนั้นดูจะมีเรื่องลึกลับซับซ้อนกว่าที่คิด สมองอันเต็มไปด้วยพลังงานอันล้ำลึกที่เหนือว่ามนุษย์บนโลกนี้มีอยู่นั่นทำให้เซเรสเริ่มวิตกกังวลอย่างจริงจังอีกครั้ง

เดวิด ชาง แซมสันกำลังคิดทำอะไรอยู่กันแน่? วูบหนึ่งเซเรส อดเป็นห่วงผู้คนบนโลกนี้ไม่ได้แม้ว่าเธอจะไม่ได้เป็นญาติหรือมีส่วนใดเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้เลยก็ตามที เธอเกิดที่นี่มีสายเลือดมาจากไมดอร่า โดรม..ใช่ เธอแตกต่างจากผู้คนบนโลกนี้ แล้วไงล่ะ ในเมื่อเธอยังอยู่บนโลกนี้ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง ทำงานหาเงิน เรียนหนังสือและ..คบหากับมนุษย์เป็นเพื่อนร่วมโลก

โลกกับโดรม ห่างกันแค่เส้นบางๆเท่านั้น ซาวีน่าเคยบอกไว้อย่างนั้น มันเป็นโลกอีกใบหนึ่งที่คู่ขนานกับโลกใบนี้ ที่เหล่านักอวกาศต่างก็รู้ดี นักวิทยาศาสตร์ต่างก็สนใจสิ่งมีชีวิตพวกเขาค้นหาและวิจัยสิ่งแปลกประหลาดเหล่านั้น แต่ชาวโดรมกลับเห็นว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แน่ล่ะ สิ่งที่มนุษย์มีนั้นชาวโดรมล้วนมีมากกว่าสิบเท่า เพียงแต่...

ความคิดชะงักลงเมื่อแขนของเซเรสถูกกระชากไว้ หญิงสาวหันขวับไปก่อนจะหายใจเบาๆ

“เจอซีล สไน้ส์หรือยัง”ซาวีน่านั่นเอง เขาอยู่ในเสื้อโค้ทสีแดงสด ไม่รู้ว่าไปหยิบของใครมาสวม ท่าทางเหมือนนักท่องเที่ยวที่กำลังหลงทางก็ไม่ปาน หันรีหันขวางอยู่หลายคราก่อนจะดึงแขนเธอไปยังซอกเล็กๆด้านข้าง สายตาเหลือบมองรอบกายเป็นระยะ

“ยัง แต่เขาอยู่แถวนี้แน่ ฉันรู้สึกอย่างนั้นนะ”

“ลูเธอร์ก้าวหน้าไปไกลมาก มันเหมือนปีศาจกระหายเลือดไปแล้ว เซเรส ฉันแน่ใจว่ามันโดนตัดแต่งยีนหรือไม่ก็อาจจะโดนสารบางอย่าง เดวิดทำอะไรกับมัน?..เธอพอจะเดาออกไหม?”

คำถามนี้พร้อมกับดึงฮู้ดนั้นเลื่อนลงมาปกปิดศีรษะตัวเองผลักเซเรส ติดกับผนัง ปรายหางตามองสมุนคนหนึ่งของลูเธอร์ ราล์ฟนั้นมันเดินผ่านมาทางนี้ถึงสองคน

“ฉันจะรู้ได้ยังไงซาวีน่า นี่ ฉันว่าเราตามหาซีล สไน้ส์ก่อนดีไหม เผื่อว่าเขาจะหาคำตอบให้เราได้”เซเรสกระซิบเสียงเบาก่อนจะหลุบหน้าลงต่ำอีกครั้งเมื่อเห็นคนของเดวิดกำลังเพ่งมองมาทางนี้ ซาวีน่าก้มหน้าต่ำจนแทบชิดหน้าของเธอ

“นี่..ขอแค่ออกจากตรงนี้ได้ก่อนเหอะน่า เรื่องคำตอบคงหาไม่ยาก ให้ตายสิ..พวกมันจะไม่ยอมปล่อยเราจริงๆด้วย”

เซเรสนิ่วหน้าอย่างรำคาญ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปที่ร่างของใครคนหนึ่งในกลุ่มของคนของเดวิด ชาง แซมสัน เธอพุ่งบางอย่างผ่านความว่างเปล่านั้นทำให้ร่างหนาของคนแปลกหน้านั้นโดนกระแทกปลิวไปไกลถึงสิบเมตร ท่ามกลางสายตาของคนที่หันไปมองด้วยความสนใจ ในความชุลมุนนั้นเซเรสถูกชายหนุ่มลากเดินเร็วผ่านไปยังช่องทางออกจากสถานีแห่งนี้ด้วยความเร็ว

“ตามหลังฉันมา มันมีกล้องวงจรปิด...เซเรส เธอต้องทำลายมันซะ”

“แต่นี่มันของรัฐบาลนะซาวีน่า เราไม่ได้รับอนุญาตให้ทำลายสิ่งของของ รัฐบาลประเทศนี้”

“โดยใครล่ะเซเรส ฉันหมายถึงใครเป็นคนอนุญาต  เดวิดลอยแพเราแล้ว เขาไม่รับผิดชอบสิ่งที่เราทำทั้งหมด และ..เขากำลังให้ ปีศาจ ลูเธอร์ตามล่าเรา..ให้ตายสิ แม่คนโลกสวยเอ๊ย!!”

ชายหนุ่มสบถเบาๆ นั่นทำให้เธอกัดปากอยู่หลายอึดใจก่อนจะยินยอมทำตามที่ซาวีน่าสั่ง กล้องวงจรปิดในรัศมีใกล้ไกลถูกทำลายจนหมดสินแค่กระพริบตา มันส่งเสียงแตกดังเปรี๊ยะหลายครั้งหลายคราจนทุกคนที่เดินๆอยู่นั้นหันไปมองหาต้นเสียง

“ขอบใจ...ฉันนึกว่าเธอจะยอมให้เราต้องตายซะอีกนะนั่น”

“ฉันแค่กังวลว่าเราจะล้ำเส้น นี่เราอาศัยโลกอยู่นะซาวีน่า เราควรจะดูแลและรักษา...”

“หึ..โลกสวยไปเถอะเซเรส เราจะอดตายอยู่แล้วแม่คุณ หนีให้พ้น ลูเธอร์แล้วค่อยมาคุยเรื่องระบบนิเวศน์ของโลกนี้กับฉันใหม่ก็ยังไม่สาย”

ชายหนุ่มบ่นพลางดันหลังเธอให้เดินนำไป เขานึกขัดใจสุดๆกับเซเรสที่เธอไม่เคยเข้าใจสถานการณ์เลยนี่สิแต่นี่ไม่มีทางให้ซาวีน่าเลือกอยู่ดี เขาก้าวตามร่างของเซเรสไปด้วยความเร่งรีบ

“คิดว่าซีล สไน้ส์จะหาเราเจอไหมล่ะ”

“ฉันไม่รู้ซาวีน่า แต่ที่อยากรู้ก็คือทำไม ลูเธอร์น่ากลัวขนาดนั้น ก่อนนี้ฉันว่ามันน่าทุเรศแล้วนะ ดูเหมือนมันจะโดนเดวิดทำอะไรบางอย่างกับร่างกายนั่น ท่าทางหมอนั่นแข็งแรงกว่าเดิมตั้งเยอะ อาจจะเพิ่มจากเดิมมากกว่าระดับสิบ..ไม่แน่ว่าสู้กับมันตัวต่อตัวนายอาจจะพลาด”

“เธอวัดมันได้ถึงระดับสิบ?..ไม่จริง! เซเรส นี่มันอาจจะฆ่าฉันได้แค่พลิกฝ่ามือเลยนะถ้าฉันไม่ใช้พลังไมดอร่าล่ะก็”

“อือ...มันไม่ได้โดนสารพิษแน่ อาจจะตัดแต่งยีนบางอย่างในตัวมัน หรือว่ามันประสบอุบัติเหตุเหมือนลูซิเฟอร์ราล์ฟ คราวก่อนเดวิดก็ทำแบบนี้กับคู่แฝดมัน หนำซ้ำยังทำศัลยกรรมซะหล่อเฟี้ยว..แต่..ไม่เห็นมันมีท่าทีกระหายเลือดแบบนี้เลยนะซาวีน่า”

“เธอแน่ใจหรือเซเรสว่า ลูเธอร์ ถูกตัดแต่งยีน..”

หญิงสาวเหลือบสายตามองรอบข้างก่อนจะหันมาพยักหน้ารับกับคำถาม

“ฉันเคยสงสัยเรื่องที่ลูซิเฟอร์ประสบอุบัติเหตุคราวนั้น ซาวีน่า ลูซิเฟอร์เป็นคนระมัดระวังมากเลยนะเขาขับรถเก่งมาก แล้วคนขับรถเก่งระดับนั้นจะขับรถตกเขาได้ยังไง?..”

“มันเป็นอุบัติเหตุ..”

“เดวิดบอกอย่างนั้นแล้วนายก็เชื่อ?..”

สีหน้าของซาวีน่านั้นเต็มไปด้วยความครุ่นคิด

“ฉันเคยเชื่อทุกอย่างที่เดวิดบอกฉัน..เธอก็เหมือนกันเซเรส นั่นเป็นเพราะเราไม่คิดว่าเดวิดจะทำกับเราแบบนี้ได้ เขาแทบจะเลี้ยงเรามาเลยนะเซเรส...หรืออาจจะมีเรื่องเข้าใจผิด...หรือว่า..”

“ถ้านายยังจะอยากเจอเดวิดล่ะก็..หาตัวซีล สไน้ส์ให้เจอแล้วหาคำตอบจากนักวิจัยที่เขากำลังหาตัวอยู่นั่นบางทีเราอาจจะ..”ความคิดของเซเรสถูกดับลงอีกครั้งเมื่อข้อมือใหญ่ของซาวีน่าลากร่างเธอให้เดินเข้าไปแนบกับซอกตึกที่เพิ่งเดินผ่านนั่น

“เงียบน่า...”

หัวใจของซาวีน่าเต้นแรงเมื่อเหลือบตามองชายฉกรรจ์หลายคนก้าวผ่านพวกเขาไปด้วยท่าทีเหมือนกำลังตามหาใครสักคน มันพกอาวุธติดตัวสีหน้านั้นล้วนแต่เป็นคนที่ซาวีน่าไม่เคยเจอมาก่อน แต่แน่ใจได้ว่ามันเป็นคนไม่ดีแน่..

“เราต้องหาทางเบี่ยงเบนความสนใจของมันเซเรส”

“โอเค..ฉันจะจัดการเอง”

หญิงสาวกัดฟันใส่คนที่โน้มหน้าลงมาใกล้นั่นด้วยความอดทนสุดๆเซเรสรู้ดีว่าซาวีน่าหมายความว่าอย่างไร เขาต้องการให้เธอใช้พลังพิเศษ พลังไมดอร่าของเซเรสนั้นแตกต่างจากซาวีน่าอย่างสิ้นเชิง เธอสามารถผลักมวลอากาศให้กลายเป็นแท่งหินพุ่งใส่ใครก็ได้ หรือแม้แต่ปล่อยให้มันสร้างความปั่นป่วนกับวัตถุชิ้นใหญ่ๆได้อย่างง่ายดาย มันเหมือนการที่มนุษย์สักคนทีพลังจิตสังหารนั่นเอง แต่โดยทั่วไปแล้วเซรสไม่เคยใช้พลังพวกนี้โดยไร้เหตุผล เว้นก็แต่ตกอยู่ในภาวะจำยอมอย่างตอนนี้

มวลอากาศเบื้องหน้าของเธอเริ่มรวมตัวกันช้าๆกลายเป็นหมอกควันหนาสีขาวขุ่น นี่อาจจะเป็นผลมาจากสภาพอากาศที่ปะปนไปด้วยเกล็ดหิมะจากด้านนอกนี่ก็ได้ เธอคิดพลางส่งพลังไปยังร่างคนสามคนที่กำลังตรงมาที่นี่ เธอยืนอยู่กับซาวีน่า เขายืนหันหลังให้พวกมัน ชายหนุ่มอยู่ในเสื้อโค้ทสีแดงตัวหนายาวถึงเข่า สองแขนนั้นล้อมกรอบร่างของเธอไว้ราวกับเทพผู้พิทักษ์ เซเรสเลื่อนสายตาไปยังภาพที่อยู่เบื้องหน้าของเธอ

หญิงสาวมองผ่านใต้แขนเสื้อโค้ทสีแดงสดของซาวีน่าเห็นสามร่างหนาของชายแปลกหน้านั้นถูกพลังแห่งมวลอากาศกระแทกไปไกลถึงสิบเมตรท่ามกลางเสียงร้องตื่นตระหนกของใครต่อใครที่ร่วมใช้ถนนอยู่ขณะนี้  ตามด้วยเสียงโวยวายของใครอีกหลายคนที่ต่างก็พากันพุ่งไปดูคนแปลกหน้าด้วยความห่วงใย ทว่า..พอทุกคนเห็นอาวุธของพวกมัน เท่านั้นเองหลายคนก็แตกฮือราวกับนัดกันไว้ ต่างพากันผละหนีอย่างรวดเร็ว

“เราปลอดภัย ตำรวจกำลังมา ไปกันได้แล้วเซเรส”

“ฉันไม่เคยฆ่าคน ซาวีน่า นายคิดว่าพวกเขาจะตายไหม?..”

“มันไม่ตายเราก็ไม่รอดนะเซเรส เลิกคิดเรื่องนี้ซะ พวกมันไม่ใช่คนดี”

เขาบ่นด้วยความรำคาญไม่หาย ลากแขนหญิงสาวให้เดินอย่างรีบเร่งอีกครั้งเป้าหมายคือ...ใช่..อาพาร์ทเม้นแห่งหนึ่งในตารางแผนที่ของซีล สไน้ส์ที่เคยผ่านสายตานั่น

“หวังว่าตาลุงนั่นจะยังไม่ไปไหนไกลนัก...”เขาอดจะพึมพำไม่ได้